ตอนที่ 4 ระบอบประชาธิปไตย

ไม่เห็นมีใครแสดงความคิดเห็น...หรือตอบมาให้ทราบสักคน....เมื่อไม่มีใครตอบ....ตอบเองก็ได้....ตอบมาเพื่อให้เด็ก ๆ ที่ปากยังไม่ทันจะสิ้นกลิ่นน้ำนมเลย แต่ได้ชื่อว่าเป็น “นักวิชาการ” บางคน แม้แต่ผู้ใหญ่หัวหงอกแล้วก็เช่นกัน ที่เป็นพวกที่เรียกว่า “ยิ่งแก่ยิ่งโง่ ยิ่งโตยิ่งเซะ” บางคน...ได้รับรู้ไว้บ้างเมื่อโตเป็นผู้ใหญ่ หรือ ตายไปแล้วมาเกิดใหม่...จะได้ไม่แสดงความโง่ออกมาให้คนอื่นเห็นอีก เสียหายหมด.....ไปขานรับกับมัน...”ไอ้พวกโจร 500 จำพวก” ....ได้อย่างไร....ไอ้พวกนี้ ไม่มีสิทธิ์ที่จะมาเรียกร้องอะไรทั้งสิ้น เพราะมันหมดความชอบธรรมในการเป็นประชาชนพลเมืองไปนานแล้ว เพราะพวกมันคือ “ไอ้พวกก่อการกบฏภายในราชอาณาจักร” ...ที่เข้าไปยึดอำนาจการบริหารประเทศของรัฐบาลไทยแห่งพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว โดยมิได้หวั่นไหวและยำเกรงต่อพระราชอาญาแม้แต่น้อย จะเปลี่ยนแปลงการปกครอง จากระบอบประชาธิปไตยไปเป็นระบอบ “เผด็จการ(ทหาร ?)30-70” อีก เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว มันยังจะมีสิทธิ์ที่มาต่อรองอะไรอีกหรือ ...ใช้หัวสมองคิดกันบ้างนะ...หัวหงอก... กันไปตาม ๆ กันแล้ว ...”ยังไม่มีความคิด”....หรือ มัวแต่เอาหัวสมองไปคิดแต่เรื่อง ตัดไม้ทำลายป่า ขะโมยลักรอบตัดไม้มาเข้า “โรงเลื่อย” อยู่หรือ ...ยังไม่ยอมเลิกอีก คิดกันบ้างหรือ เปล่าว่า ไม้มันจะหมดป่าแล้ว....ตอนนี้เหลือน้อยมากจนไม่พอ รับ และกั้นน้ำป่าแล้ว น้ำจึงใหลลงมาท่วมบ้าน ท่วมเมือง ประชาชนพลเมืองเดือดร้อนกันทุกหย่อมหญ้า รัฐบาล และ/หรือ ประเทศชาติ ต้องเสียงบประมาณไปมากมายเพื่อนำเงินไปช่วยเหลือประชาชน และซ่อมแซมถนนหนทางที่พังเพราะน้ำเซอ....คิดกันบ้าง เอาใจใส่ดูแลสารทุกข์สุกดิบของประชาชนดีกว่า ....อย่างมัวแต่ไปเห็นดีเห็นชอบกับ “ไอ้พวกโจร 500” ที่เข้ามายึดบ้าน ยึดเมืองอยู่....เพราะมัน “ไม่ชอบด้วยเหตุผล และ ถูกต้องตามกฏหมาย”....ไม่เห็น หรือว่า ....เมื่อสองสามวันก่อน ท่านนายกฯสมชายโทรศัพท์ไปหามันก่อน...ท่านได้ลดตัว...ลดเกียรติลงไป พูดกับมันก่อน.....แทนที่มันจะมีจิตสำนึกเห็นความดีความชอบของท่านนายกฯ ที่ยอมลดตัวลงไปพูดจะต่อรองกับมันก่อน แต่มันกลับ เอาเรื่องที่โทรไปหาไอ้โจร 500 นั้น ไปพูด บนเวที ให้ไอ้พวกสมุน หรือ ลูกน้องมันฟังมีสักษณะเหมือนว่า “แม้แต่นายกรัฐมนตรียังต้องมาซูฮกมัน โทรมาหามันก่อนเลย”....แล้วมันก็เฮกัน เป็นที่สนุกสนาน...เฮ...ๆ....ๆ...(ไปเอาเทปมาเปิดดูซิ)

ท่านนายกฯสมชายครับ...ผมว่า...พอกันที สำหรับ...ไอ้ชาติชั่วพวกนี้...ผมอยากขอร้องให้ ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายนะครับ ที่ท่านได้ลดตัวลงไปพูดกับมัน....ท่านต้องไม่ลืมนะครับว่า “ท่านเป็น นายกรัฐมนตรี ที่พระบาทสมเด็จทรงแต่งตั้งลงมา แต่พวกมัน เป็นโจร ที่บุกรุกเข้าไปยึดสถานที่ราชการไว้”....ท่านมีความคิดอย่างไร....ต้องการอะไร...สั่งการลงไปได้นี่ครับ...สั่งไปแล้วก็กำชับด้วยว่าให้ทำให้ได้นะ ...ทำให้ได้ตามที่สั่ง....”ถ้าทำไม่ได้ผมจะปลดคุณ”...ให้มันเด็จขาดชัดเจนลงไป คำสั่งมันจึงจะมีความหมาย...คำสั่งจึงจะศักดิ์สิทธิ์....ไม่ใช่กลับไปกลับมา...เดี๋ยวทำเดี๋ยวไม่ทำ เหมือนเด็กเล่นขายของ ดังที่เห็นมา...คนทำงานเขาก็แย่ ....ต้องเห็นใจฝ่ายปฏิบัติบ้าง...ก่อนจะสั่งต้องคิดให้ดีเสียก่อน....คิดแล้วจึงสั่ง....สั่งแล้ว “ต้องรับผิดชอบในคำสั่งนั้น”....อย่างนี้จึงจะสง่างาม..นะครับท่าน......ที่ผมต้องเรียนกับท่านตรงไปตรงมาอย่างนี้ เพราะผมต้องการมีนายกรัฐมนตรีที่สง่างาม คนทั้งโลกยกย่อง ชมเชย ว่านายกรัฐมนตรีของไทยคนนี้....เป็นนายกฯที่สง่างามมาก

เมื่อพูดถึงไอ้โจร 500 ที่เข้ายึดธรรมเนียบอยู่นั้น ผมก็นึกขึ้นมาได้ถึงเรื่องหนึ่ง จึงอยากฝากมายังท่านนายกฯสมชายในฐานะที่ท่านเคยเป็นผู้พิภากษามาก่อน...เคยขึ้นไปนั่งบนบัลลังค์ตัดสินความมามากมาย....เคยชี้ถูก-ชี้ผิด...ชี้เป็น-ชี้ตาย...มามากต่อมากแล้ว...ผม กัปตันอดิศัย พะลายานนท์ จึงเรียนมายังท่านเพื่อขอความเป็นธรรมจากท่าน ในคดี “หมิ่นพระบรมเดชานุภาพ ของนายสนธิ ลิ้นทองกุล” กล่าวคือ ได้มีบุคคลกลุ่มหนึ่ง ไม่ทราบว่าเป็นใครบ้างไปถอนเรื่องออกจากศาลทั้ง ๆ ที่เรื่องต่าง ๆ ได้ดำเนินไปตามขั้นตอนแล้ว ผ่านขึ้นไปจนถึงศาลเพื่อพิจารณาพิภากษาแล้ว....แต่กลับมีผู้ทรงอิทธิพลกลุ่มหนึ่งไปบีบบังคับดึงเอาเรื่องออกจากศาลไป(โยนที้งเสีย) อย่างนี้ผมว่ามันไม่ถูกแล้ว ...เป็นสิ่งที่น่าสงสัยมากว่า กลุ่มคนที่ทำอย่างนี้ จะต้องมีอิทธิพลมาก และ อยู่เหนือกฏหมายจึงจะทำได้ ....มันแปลกดีนะ...ที่ในบ้านเมืองไทยที่ว่าเป็นประชาธิปไตยที่เจริญแล้ว แต่ยังมีผู้อยู่เหนือกฏหมายอยู่ คนในคณะนี้ มีผู้อยู่เหนือกฏหมายด้วย เมื่อเป็นเช่นนี้ จะทำให้เกิดความเป็นธรรมในบ้านเมืองได้อย่างไร ?....คนกลุ่มนี้ ทำเสียหายกับชาติบ้านเมืองมากนะครับ เรื่องอย่างนี้ มันมีมาเมื่อหลายร้อยปีมาแล้ว และได้ทำให้เรา คนไทยทั้งชาติ เสีย...”สิทธินอกอาณาเขต”....มาแล้ว....บัดนี้ คนกลุ่มนี้ ได้ทำการเรื่องนี้ขึ้นมาอีก เพื่อย้อนกลับไปเมื่อหลายร้อยปีมาแล้วอีก....เขาคิดอย่าไร ....เขาทำได้อย่างไร....ทำไมเขาจึงไม่เป็นกับชาติบ้านเมืองบ้าง....ทำไมเขาจึงไม่เห็นกับพี่น้องประชาชนคนไทย ที่จะต้องได้รับความเดือดร้อน จากความไม่ยุติธรรมในขบวนการยุติธรรมบ้าง.....มันอะไรกันนักกันหนาก็ไม่ทราบได้....ทำไมถึงไม่มีความคิดกันบ้าง....หัวหงอกกันไปตาม ๆ กันแล้ว....แก่จวนจะเข้าโรงอยู่แล้ว ยังไม่มีความคิดกันอีก....มัวแต่หลงระเริงกันอยู่ใน ลาภ ยศ สรรเสริญ......สุรา นารี ภาชี กิฬาบตัร กันหมด....มันจึงเกิดเรื่องนี้ขึ้นมาได้ ทำไมจึงไม่ให้ ศาลพิภากษาตัดสินก่อน ว่า ถูก หรือ ผิด คดีนี้เป็นคดีที่เกี่ยวกับสถาบันระบับสูงของชาติ ซึ่งใครจะละเมิดมิได้ แต่ ทำไมคนกลุ่มนี้จึงถอนเรื่องของนายสนธิ ลิ้มทองกุล ที่หมิ่นพระบรมเดชานุภาพออกไปจากศาลได้ เขาทำได้อย่างไร ? ...สงสัย....ๆ...ว่าทำไมไม่ปล่อยให้ผู้พิภากษาออกนั่งบัลลังค์พิภากษาความผิด ตามที่อัยยการเสนอก่อน ว่าถูก-ผิดอย่างไร ....เรื่องนี้สำคัญมากนะครับท่านนายกฯ ครับ เพราะเป็นเรื่องของสถาบันพระมหากษัตริย์ ที่ผู้หนึ่งผู้ใดจะละเมิดมิได้ ....ถ้าเรื่องนี้สอบแล้ว ได้ความว่า การถอนคดีนี้ออกจากศาลอย่างไร้เหตุผล...ผมขอเรียนว่า...“ทุกคนที่ร่วนกันก่อคดีนี้ขึ้นจะต้องได้รับโทษสูงสุดทุกคนโดยไม่รอลงอาญา”...ทั้งหมด....ครับท่านตรงนี้ ขอหยุดไว้ก่อน...นะครับ ท่าน

หันกลับไป พูดกันถึงเรื่องประชาธิปไตยกันดีกว่านะครับ...ผมขอตอบคำถามที่ว่า “ประชาธิปไตยเป็นระบอบการปกครองที่ดีที่สุดแล้วหรือ ? หรือระบอบประชาธิปไตยที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ ดีที่สุดแล้วจริงหรือ ? ....ดีกว่านะ ครับท่าน...คำตอบคือ :-

“ระบอบประชาธิปไตยนั้นถ้าใช้ คน หรือยึดถือคน เป็นหลักในการปกครองประเทศแล้ว จะเป็นระบอบการปกครองที่เลวที่สุด เมื่อคนที่ยึดถือ เป็นคนที่เลวที่สุด เช่นมาเฟียร์การเมือง เป็นผู้นำประเทศ หรือที่เราเรียกกันว่า “ทรราช” ให้เป็นผู้ปกครองประเทศ... สุด ๆ ของความชั่วช้าสามาร ของระบอบประชาธิปไตยก็จะเกิดขึ้น จะหาความยุติธรรมในบ้านเมืองไม่ได้ ความยุติธรรมจะกลายเป็นความพอใจของทรราชไป นั่นก็คือ

“ความยุติธรรมคือความพอใจของทรราช”

อย่างที่เห็นและเป็นอยู่ในประเทศที่มีการปกครองที่เกิดจากปากกระบอกปืน เขาทำกันอยู่.... คนจะกลายเป็นคนที่ไม่มีวินัย ไม่มีเกียรติยศศักดิ์ศรีแห่งความเป็นคน ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ ซึ่งที่ว่าผู้ใหญ่ในบ้านเมืองคือ ผู้ปกครองประเทศจะมีพฤติกรรมเยี่ยงโจร หรือเหมือนอย่างโจร ดังที่เราเคยเห็นกันแล้ว ....นั่นก็คือ เหตุที่เกิดในบ้านเมืองนั้น มันก็ขึ้นอยู่กับคน หรือ ผู้ปกครองประเทศ ว่าดีหรือเลวขนาดใหน ในการปกครองในระบอบประชาธิปไตยก็จะดีหรือเลวไปตามผู้ปกครองประเทศ...ไม่แน่นอน....ขึ้น ๆ ลง ๆ ดีบ้าง เลวบ้าง การปกครองในระบอบประชาธิปไตยอย่างนี้ราษฎรจะลำบากมาก จะถูกกดขี่ข่มเหงจากทรราช หรือ จากคนของทรราช...ขาดความยุติธรรมหรือไม่มีความยุติธรรม...”ในขบวนการยุติธรรม”...ทุกอย่างขึ้นอยู่กับความพอใจของทรราช ...สภาจะไม่เป็นสภา....สภาจะกลายเป็นสถานที่มัวสุมของคนของทรราช...ออกระเบียบ ออกกฏหมายบังคับประชาชน ให้กระทำการตามความพอใจของทรราชอย่างเดียว เช่นที่เราเคยเห็นกันมาแล้ว คือ การออกกฏหมาย “ห้ามประชาชนจับปลาตะเพียนในแม่น้ำมากิน เพราะทรราชชอบกิน สภาจะกลายเป็นสถานเริงรมภ์....เป็นที่มั่วสุมของคนชั่วหรือสมุนทรราชไป.....สภาจะกลายเป็นโรงแรมไป ใครต้องการเอาผัวเข้าไป ก็จะเอาเข้าไป...ใครต้องการเอาเมียเข้าไปก็จะเอาเข้าไป เข้าไปมั่วสุมกันในสภา แรกผัว แรกเมียกัน โดยไม่มีใครกล้าว่ากล่าว เพราะอิทธิพลทรราช...ทุกคนเลยหัวหดกันไปหมด ไม่มีใครเอาเรื่อง เอาราว ทุกคนต่างก็พยายามเอาหูไปนา เอาตาไปไร่ ทำเป็นทองไม่รู้ร้อน ปล่อยให้สมุนทรราช กระทำการอหังการกันได้อย่างเปิดเผย เต็มที่ นั่นละเมื่อใครต้องการเอาผัว-เอาเมืยเข้าไปสภา ก็เอาเข้าไปได้ ไปมั่วสุมแรกผัวแรกเมีย กันภายในได้ทุกรูปแบบ เหมือยหมาหมู่ อย่างไรอย่างนั้น....บ้านเมืองจะเป็นอย่างไรไม่มีใครสนใจ เพราะตอนนั้น ขณะนั้น ภัยมันยังมาไม่ถึงตัว ต่อมีภัยมาถึงตัวแล้ว จึงพากันวิ่งหนีหัวซุกหัวซุน หนีไปหลบอยู่ในพงหญ้าใต้สพานท่าน้ำวัด เหมือนคนไม่มีศักดิ์ศรีแห่งความเป็นคนที่เคยเป็นผู้ปกครองประเทศเหลืออยู่....ไม่คิดสู้ คิดแต่จะหนีๆ แล้วก็หนีจนหัวซุกหัวซุ่ม เหมือนหมาข้างถนน หนีพวกเทศบาลจะมาจับไปฆ่าอย่างใดอย่างนั้น .....นั่นคือ เรื่องราวต่าง ๆ ที่เคยเกิดมาแล้ว ก่อนกรุงแตก ครั้งที่ 2 เมื่อ ปี พ.ศ.2310

กับระบอบประชาธิปไตยอีกรูปแบบหนึ่งที่ทุกคนยึดถือกฏหมายเป็นหลักในการปกครองประเทศ...อันเนื่องมาจากว่า “กฏหมาย” ผันแปร อ่อนไหวไม่ได้...และได้ถูกกลั่นกรองมาอย่างดีแล้ว แล้วจึงใช้ปกครองประเทศ การปกครองในระบอบประชาธิปไตยโดยยึดถือกฏหมายเป็นหลัก ในกรณีย์นี้ จะทำให้ ประเทศชาติเจริญรุ่งเรืองอย่างถาวรมั่นคง....สม่ำเสมอ และต่อเนื่อง เพราะการยึดถือกฏหมายเป็นหลัก จะทำให้ประชาชนพลเมืองเป็นคนมีวินัย มีเกียรติ มีศักศรีแห่งความเป็นคน สมบูรณ์แบบ แยกแยะ ความเป็นคนกับความเป็น....”สัตว์หน้าขน”...ออกจากกันได้อย่างชัดเจน ไม่เหมือนการปกครองในระบอบประชาธิปไตยที่ถือคนเป็นหลักในการบริหารประเทศตามที่กล่าว.....บ้านเมืองในระบอบประชาธิปไตยที่ใช้....”กฏหมาย”...เป็นหลัก ประชาชนพลเมืองจะอยู่กันอย่างร่มเย็นเป็นสุข....มีความเท่าเทียม และเสมอภาคกันตามสภาพของธรรมชาติของมนุษย์ที่พึงมี-พึงได้ มีสิทธิ์ มีเสียงเท่าเทียมกันในการปกครองบ้านเมือง นั่นคือ อำนาจอธิปไตย จะมาจากประชนของประเทศนั้น ๆ ทั้งประเทศ คือ “หนึ่งคน หนึ่งเสียง” โดยจะให้ หรือ/คือ ยอมให้มีอำนาจอื่นเข้าแทรกแซงมิได้....ยึ่งถ้าประเทศไหนมีคนชั้นกลาง คือ คนที่มีฐานะพออยู่ได้ด้วยตัวเองมากกว่าคนที่มีเงินมีทองมาก กับ คนหาเช้ากินค่ำ ที่ชักหน้าไม่ถึงหลังด้วย ...ยิ่งจะทำให้ ประเทศชาตินั้น ๆ จะเจริญขึ้นอย่างรวดเร็ว เพราะคนชั้นกลางคือตัวจักรสำคัญในการเพิ่มผลผลิดของสินค้าและบริการ ซึ่งจะสร้างเศรษฐกิจให้เจริญรุดหน้าได้อย่างรวดเร็วมาก ....ผิดกับชาติที่มีแต่คน รวย และคนจน เพราะคนจนต้องอาศัยคนรวย คนรวยมาก คือ คนที่มีอำนาจนาก คนจนจะเป็นเครื่องมือของคนรวย หรือคนที่มีอำนาจมาก เป็นปากเป็นเสียงให้คนรวย หรือ คนที่มีอำนาจเงินนาก...คนจนจะทำตัวเป็น พวก “นายว่าขี้ข้าพลอย พวกนายว่าขี้ข้าพลอนนี้ ถ้ามีตำแหน่งหน้าที่การงานดี สูงหน่อน ส่วนมากจะไส่เสื้อนอก นั่งอยู่ในหน่วยงานต่าง ๆ มากมายดูน่าเชื่อถือ...แต่ขาดศักดิ์ศรีแห่งความเป็นคนของตนเอง เมื่อขาดศักศรีแห่งความเป็นคน ๆ คนนั้นก็ไม่ต่างอะไรไปจาก สัตว์หน้าขน เช่นวัว-ควาย ที่คอยให้เขาสนสะพายเดินไปตามทางที่ ผู้เป็นนานจูง จะจูงไป ขึ้นเขาลงห้วย ก็ต้องไป แม้แต่ เดินเข้าโรงฆ่าสัตว์ เพื่อให้เขาเอาไปฆ่า เอาเนื่อมากิน ก็ต้องไป ....กล่าวคือ ไปทุกแห่ง ที่ผู้มีเงิน คน ๆ นั้นจะพาไป จึงทำให้เป็นที่น่ารังเกียจของประชาคมโลกผู้เจริญแล้วทั่วไป ที่เขาจะไม่คบคนชั่ว คนล้นละลาย และคนไร้เกียรติ คือ เขาจะไม่คบ คนที่เป็นอนารยชน ...เมื่อมีคนประเภทนี้มากขึ้น คือ คนประเภท “นายว่าขี้ข้าพลอย”...มากขึ้น ๆ บ้านเมืองก็จะหาความสงบสุข...หาความยุติธรรมในบ้านเมืองไม่ได้.... กระบวบการยุติธรรมจะขึ้นอยู่กับความพอใจของทรราช เช่น พระเจ้าเสือ ไปบังคับเอาลูกสาวชาวบ้านตัวเล็ก ๆ ที่ยังไม่มีประจำเดือนมา กระทำชำเลา เด็กคนใหนทนได้ก็ปล่อยไป เด็กคนใหนทนไม่ได้ก็ใช้เท้ากระทืบจนตาย เช่นนี้เป็นต้น ....ในเมื่อคนจนเหล่านี้ต้องไปคอยรับใช้คนรวย ให้คนรวย หรือ คือ ผู้มีอำนาจเงินพาไปได้ทุกหนทุกแห่ง แม้แต่พาไป ปล้นทำเนียบรัฐบาลก็ยังไป พาไปล้อมสภาเพื่อไม่ไห้สภาทำงานได้ก็ยังไป ไปแล้วก็แจกจ่าย ให้บางคน ถือลูกละเบิดปิงปองไว้ป้องกันตัว เมื่อตำรวจเข้าผลักดัน ก็ยังรับไว้ แต่เมื่อตำรวจใช้แกสน้ำตายิงไป “ตกใจ” เพราะไม่เคยเห็น วิ่งหนี ทำระเบิดตก เพื่อน ๆ ข้างหลังไม่ทันเห็น วิ่งไปเหยียบ ระเบิดขาขาด บางคนรู้เท่าไม่ถึงการถือระเบิดปิงปองสองไม้สองมือวิ่งหนีแกสน้ำตาของตำรวจวิ่งไปชนเพื่อน ระเบิดปิงปองในมือข้างหนึ่งระเบิดมือขาด ส่วนอีกมือหนึ่งยังถือระเบิดอยู่ก็ยังมี ๆ มากจนบางคนถึงตัวตายก็มี...ก็ยังไป ....ดังนั้น จะเห็นว่า การที่ปล่อยให้มีช่องว่างในการบริหารประเทศระหว่างคนรวย และคนจน มากนัก ก็จะไม่ทำให้เกิดผลดีกับระบบอบประชาธิปไตย มากนัก...นอกเหนือไปจากการสร้างผลิดผล หรือ ผลิดพันธ์ต่าง ๆ จึงทำไม่ได้ หรือได้แต่ก็น้อย .....ครับท่าน....นี่ละครับท่าน ....คือ คำตอบของคำถามที่ว่า ...”การปกครองในระบอบประชาธิปไตยที่เป็นอยู่ทุกวันนี้นั้น ดีที่สุดแล้ว...จริงหรือ ?”...จริง หรือไม่จริง...ก็อยู่ที่ท่านจะเลือกปฏิบัติเอาเอง นะครับ ....ท่าน